ក្រោយពី ប៉ុល ពត ដែលជាបងធំទី១ នៃរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យបានស្លាប់ដោយឯកោគ្មានទាំងពិធីបុណ្យសពក្នុងព្រៃអន្លង់វែងរួចមក មេដឹកនាំរបស់ខ្មែរក្រហមផ្សេងទៀតបានធ្វើការដាក់អាវុធចុះចូលជាមួយរាជរដ្ឋាភិបាលជាបន្ដបន្ទាប់។ ប៉ុន្តែចំណែកឯបងធំទី ៦ តា ម៉ុក គឺជាជនតែម្នាក់គត់ដែលចចេសក្រាញននៀលនៅតំបន់ភូមិភាគខាងជើងនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាមិនព្រមរួបរួម ហើយវាក៏បង្កជាហេតុនាំឱ្យមានការទម្លាក់កំហុសទាំងអម្បាលម៉ានពីសំណាក់មេដឹកនាំខ្មែរក្រហមឯទៀតមកលើរូបគាត់ បានជាធ្វើឱ្យគាត់ពោលពាក្យមួយឃ្លាបែបនេះថា “គុយទាវមួយតុ ម៉ុកចេញម្នាក់ឯង”។ https://www.facebook.com/blackcrowkh/posts/162198085661821

វិមានអនុស្សាវរីយ៍ «នយោបាយឈ្នះ-ឈ្នះ» ត្រូវបានសាងសង់ឡើងនៅលើផ្ទៃដីទំហំ ៨ហិកតា មានកម្ពស់ ៥៤ម៉ែត្រ និងទទឹង ៣៦ម៉ែត្រ ស្ថិតនៅក្នុង សង្កាត់ ព្រែក តាសេក ខណ្ឌ ជ្រោយចង្វារ រាជធានីភ្នំពេញ ចំពីមុខពហុកីឡដ្ឋានមរតកតេជោ។ វិមានអនុស្សាវរីយ៍ «នយោបាយឈ្នះ-ឈ្នះ» ត្រូវបានបើកការដ្ឋានសាង់សង់នៅថ្ងៃទី២៥ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១៦។ វិមាននេះបានសាងសង់ដោយស្នាដៃកូនខែ្មរសុទ្ធសាធ និងត្រូវបានសាងសង់ឡើងដោយបានដកស្រង់ចេញពីខ្លឹមសារគោលនយោបាយឈ្នះ-ឈ្នះ របស់សម្តេចតេជោ ហ៊ុន សែន។ វិមានអនុស្សាវរីយ៍ជាប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់កម្ពុជាមួយនេះ ត្រូវបាន សាងសង់ឡើង ដោយបញ្ជាក់នូវអត្ថន័យដ៏មាន សារសំខាន់ចំនួនបីរួមមាន៖ ទី ១. កំពូលវិមានដែលមានជ្រុងបីតំណាងឲ្យនយោបាយគន្លឹះសំខាន់ៗចំនួន៣នាំឲ្យនយោបាយឈ្នះ-ឈ្នះទទួលបានជោគជ័យ (ទី១. ការធានារូបកាយ និងអាយុជីវិត, ទី២. ធានាអាជីព និងមុខរបរ និងទី៣. ការធានាកម្មសិទ្ធិ និងទ្រព្យសម្បត្តិ ទាំងចលនទ្រព្យ និងអចលនទ្រព្យ), ទី ២. តួវិមានដែលមានជ្រុង ៥ តំណាងឲ្យយុទ្ធសាស្ដ្រ DIFID (បំបែក ឯកោ បញ្ចប់ ធ្វើសមាហរណកម្ម…

ថ្ងៃទី២៩ ខែធ្នូ ត្រូវបានកំណត់ជាទិវានយោបាយឈ្នះ ឈ្នះ សម្រាប់កម្ពុជា ចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៩៨ រហូតដល់បច្ចុប្បន្ន គឺមានរយៈកាល២២ឆ្នាំហេីយ។ ២២ឆ្នាំ នៃការបញ្ចប់សង្រ្គាមសុីវិលនៅកម្ពុជា ២២ឆ្នាំនៃការបង្រួបបង្រួមជាតិ និង២២ឆ្នាំនៃការអភិវឌ្ឍន៍ជាតិ មាតុភូមិ និងប្រជាជន ។ កម្ពុជា ទំរាំដណ្តេីមបាននូវសន្តិភាពពេញលេញដេញពីសមរភូមិនៃការបង្ហូរឈាម ខ្មែរ គឺកម្ពុជាខ្លួនឯង បានអនុវត្តនូវគោលនយោបាយជាយុទ្ធសាស្ត្រ “នយោបាយឈ្នះ ឈ្នះ” ដែលមានយុទ្ធសាស្រ្ត ចំនួន ៣ រួមមាន៖ទី១. ការធានារូបកាយ និងអាយុជីវិតទី២. ធានាអាជីព និងមុខរបរ និងទី៣. ការធានាកម្មសិទ្ធិ និងទ្រព្យសម្បត្តិ ទាំងចលនទ្រព្យ និងអចលនទ្រព្យ។ https://www.facebook.com/blackcrowkh/posts/160685945813035

ក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យប្រជាជនចាស់ និងប្រជាជនថ្មីបានក្លាយខ្លួនជាទាសករក្រោមគោលនយោបាយពង្រឹងសេដ្ឋកិច្ចពឹងផ្អែកលើវិស័យកសិកម្មរបស់ពួកខ្មែរក្រហម ដើម្បីនាំចេញទៅបរទេសសម្រាប់ទិញសព្វាវុធ និងផ្គត់ផ្គង់កងទ័ព។ ប្រជាកសិករទាំងក្មេងទាំងចាស់បានធ្វើការហួសកម្លាំងគ្មានពេលសម្រាក គ្មានការហូបចុកគ្រប់គ្រាន់ គ្មានថ្នាំសង្កូវសំរាប់ព្យាបាលជំងឺដែលជាហេតុនាំអោយប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរស្លាប់យ៉ាងអាណោចអាធម្ម។ ដើម្បីជ្រាបច្បាស់សូមអានអត្ថបទខាងក្រោម។ https://www.facebook.com/blackcrowkh/posts/156347426246887

https://www.facebook.com/blackcrowkh/photos/a.129863758895254/152708583277438/?type=3

អាពាហ៍ពិពាហ៍ គឺជាកិច្ចសន្យាឱឡារឹកមួយរវាងបុរសម្នាក់ និងស្រ្ដីម្នាក់ដែលប្ដេជ្ញាថានឹងរស់នៅរួមសុខ រួមទុក្ខជាមួយគ្នា។ ហើយដោយគ្មាននរណាម្នាក់ ឬភាគីណាមួយអាចមកបង្ខំឆន្ទៈរបស់ភាគីម្ខាងទៀតបានឡើយ ហើយនេះគឺជាគោលការណ៍ទូទៅដែលមនុស្សនៅក្នុងសកលលោកបានអនុវត្ដអស់រយៈពេលជាយូរលង់ណាស់មកហើយ រួមទាំងប្រទេសកម្ពុជាផងដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ ល័ក្ខខណ្ឌ័ទាំងនេះ គឺមិនត្រូវបានអនុវត្ដសោះឡើយនៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម ដោយអង្គការ គឺជាអ្នកចាត់តាំង និងជ្រើសរើសនិងផ្សំផ្គុំបុរស និងស្ត្រីឲ្យមានគ្រួសារដោយអនុវត្តតាមច្បាប់របស់អង្គការ។ បុរសនិងស្ត្រីណាដែលមិនឯកភាពតាមការចាត់តាំង និងរៀបចំរបស់អង្គការនឹងត្រូវដាក់ពិន័យ ឬយកទៅឃុំឃាំងធ្វើទារុណកម្មជាដើម។ ជាការពិតណាស់វាជាការបំបិទសិទ្ធិសេរីភាព និងសេចក្តីថ្លៃថ្នូររបស់មនុស្ស ហើយក៏ជាការរំលោភបំពានផ្លូវភេទយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរលើស្ត្រីខ្មែរ ហើយក៏ជាការធ្វើទារុណកម្មផ្លូវចិត្តដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមិនអាចបំភ្លេចបាននៅក្នុងផ្នត់គំនិតរបស់ស្ត្រីខ្មែរដែលធ្លាប់បានឆ្លងកាត់អាពាហ៍ពិពាហ៍ដោយបង្ខំក្រោមការដឹកនាំរបស់ខ្មែរក្រហមនេះផងដែរ។ ចូលចងចាំថាស្ត្រី ជាមាតានៃពិភពលោកនិងជាកម្លាំងចលករមួយដ៏សំខាន់ក្នុងការចូលរួមអភិវឌ្ឍជាតិមាតុភូមិទាំងក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននិងអនាគត។ https://www.facebook.com/blackcrowkh/posts/151227760092187

ពាក្យថា ស.២១ នៃគុកទួលស្លែងមានន័យដូចតទៅ៖ អក្សរ ” ស ” តំណាងឲ្យសន្តិសុខ ហើយលេខ២១តំណាងឲ្យលេខសំងាត់។ ដូចនេះ ពាក្យនោះមានន័យថាមន្ទីរសន្តិសុខសម្ងាត់ ឬគុកសម្ងាត់។ គុកនោះមានទីតាំងនៅភាគខាងត្បូងនៃរាជធានីភ្នំពេញ។ មុនឆ្នាំ១៩៧៥​ ជាអតីតវិទ្យាល័យពញាយ៉ាត ឬទួលស្វាយព្រៃ (សម័យសាធារណរដ្ឋខ្មែរ)។ ថ្ងៃទី ១៧មេសា ឆ្នាំ១៩៧៥ ពួកខ្មែរក្រហម(របបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ)​ បានកាន់កាប់ទីក្រុងភ្នំពេញ ហើយកន្លែងនេះ ប្រើសម្រាប់ធ្វើការឃុំឃាំងអ្នកទោសសួរចម្លើយធ្វើទារុណកម្ម និងសម្លាប់អ្នកទោសដែលបានបញ្ចូនមកពីកន្លែងផ្សេងមកដាក់ទីនេះផងដែរ។ អគារទាំង៤នៃវិទ្យាល័យដែលមានបន្ទប់ថ្នាក់រៀនត្រូវបានពួកមន្ទីរស២១ ប្រែក្លាយជាបន្ទប់តូចៗ​ ដែលមានប្រវែង២មx០.៨០ម សំរាប់ឃុំឃាំងអ្នកទោសម្នាក់ៗ។ ខាងមុខអគារពាស​ដោយលួសបន្លាជាក្រឡាចក្រត្រង្គ​ ដេីម្បីការពារកុំអោយជនរងគ្រោះធ្វើអត្តឃាតដោយលោតពីលើចុះមកក្រោម។ ដោយឡែកនៅឆ្នាំ១៩៧៧~៧៨ អគារ “ក” បានរៀបចំជាបន្ទប់ទំហំ៦មx៤ម​ មានបង្អួចឃាំងដោយចំរឹងដែកយ៉ាងរឹងមាំ និងពាសដោយកញ្ចក់ការពារកុំអោយសំរែកឈឺចាប់នៃជនរងគ្រោះលឺចេញមកក្រៅនៅពេលធ្វើទារុណកម្មម្ដងៗ។ អគារ “ក” សំរាប់ឃុំឃាំងកម្មាភិបាលដែលត្រូវបានចោទប្រកាន់ជា អ្នកប្រឆាំង អង្គការបដិវត្តន៍មានរបបគ្រែដេក ភួយខ្នើយ កន្ទេល។ រីឯកេសដែក និងប៊ីដុងជ័រ សំរាប់ជនរងគ្រោះប្រើប្រាស់អោយការន្ទោរបង់។ អគារ “ខ គ និង ឃ” ជាន់ខាងក្រោមខណ្ឌជាបន្ទប់តូចៗសង់ពីឥដ្ឋ ជាន់ទី២បន្ទប់អំពីឈើ ជាន់ទី៣បន្ទប់ឃុំឃាំងរួមគ្នា​។…

យើងដឹងហើយថាកុមារគឺជាកោសិកាដ៏ចាំបាច់ និងមានតម្លៃបំផុតមួយក្នុងដំណើរការអភិវឌ្ឍន៍កម្ពុជា និងសកលលោកទាំងមូលនាពេលអនាគត។ ដូច្នេះហើយ កុមារត្រូវទទួលបាននូវសិទ្ធិអាទិភាពជាចាំបាច់ក្នុងកិច្ចគាំពារពីសំណាក់មជ្ឈដ្ឋានជុំវិញដោយខានពុំបាន។ ប៉ុន្តែផ្ទុយនឹងស្មារតីខាងលើនេះ ក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យឆ្នាំ ១៩៧៥-១៩៧៩ កុមារបែរជាត្រូវបានបំពេញដោយគំនិតដែលប្រាសចាក់ពីសីលធម៌ និងទទួលបានតែការប្រល័យទៅវិញ។ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម កុមារត្រូវបានគេសង្កេតឃើញថាត្រូវបានបាត់បង់សិទ្ធិធំទាំង៤របស់ខ្លួន រួមមានដូចជា÷សិទិ្ធរស់រានមានជីវិត សិទ្ធិទទួលបានការការពារ សិទ្ធិក្នុងការបញ្ចេញមតិ និងសិទ្ធិក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍ ក្នុងនោះកុមារជាច្រើនត្រូវបានប្រើឱ្យធ្វើការងារហួសកម្លាំង ដោយកុមារខ្លះត្រូវបានស្លាប់ដោយកង្វះអាហារបរិភោគ និងខ្លះទៀតត្រូវបានយកទៅសម្លាប់ក្រោមហេតុផលក្បត់អង្គការ។ លើសពីនេះទៀត សិទ្ធិទទួលបានការការពារ ក៏កុមារពុំទទួលបានផងដែរ ព្រោះកុមារភាគច្រើនត្រូវបានបំបែកចេញពីឪពុកម្តាយតាំងពីតូច ដោយម្តាយឪពុកត្រូវជម្លៀសយកទៅធ្វើការនៅតាមសហករណ៍ឆ្ងាយៗដើម្បីបម្រើមហិច្ឆតា មហាលោតផ្លោះ មហាអស្ចារ្យ របស់ខ្មែរក្រហម។ កុមាររស់នៅដោយខ្វះភាពកក់ក្តៅពីឪពុកម្តាយ ខ្វះការថែទាំ ខ្វះការការពារ ព្រោះឪពុកម្តាយពុំមានសិទ្ធិមើលថែរក្សា និងការពារកូនៗរបស់ខ្លួនឡើយ ដោយហេតុថា សូម្បីតែសិទ្ធិរស់រានរបស់ខ្លួនដែលជាឪពុកម្តាយក៏ពុំមានផង បើពួកគាត់ធ្វើការងារប្រហែសតែបន្តិច ពួកគាត់នឹងត្រូវអង្កការយកទៅរៀនសូត្រ និងសម្លាប់ក្រោមហេតុផលថា “ទុកមិនចំណេញ ដកចេញក៏មិនខាត”។ បើឪពុកម្តាយត្រូវបានអង្គការយកទៅសម្លាប់ កូនៗ ញាតិមិត្តបងប្អូនក៏មិនប្រាកដថារួចខ្លួនដែរ ដោយកុមារខ្លះត្រូវបានសម្លាប់តាមក្រោយបន្ទាប់ពីឪពុកម្តាយ ក្រោមគោលការណ៍ “ជីកស្មៅ ត្រូវជីកទាំងឫស”។ យ៉ាងណាមិញ កុមារក៏ត្រូវបានអង្គការចាត់តាំងឱ្យទៅរៀនសូត្រក្រោមប្រព័ន្ធអប់រំរបស់បក្សដើម្បីបណ្តុះមនោគមវិជ្ជា និងគំនិតបដិវត្តន៍ ក្នុងចក្ខុវិស័យជម្រុញកុមារឱ្យចូលបម្រើក្នុងជួរកងទ័ព ចលនាតស៊ូ ឬចលនាបដិវត្តន៍ធំៗរបស់អង្គការ ដោយកុមារខ្លះត្រូវបានតែងតាំងជាកម្មាភិបាលទទួលបន្ទុកមើលការងាររបស់មនុស្សធំនៅក្នុងសហករណ៍។ ខ្មែរក្រហមចាត់ទុកកូនក្មេងដូចជាក្រដាស់ស ដោយយល់ឃើញថាក្មេងជាមនុស្សស្មោះត្រង់…

ក្រោយការដួលរលំរបបសាធារណរដ្ឋកម្ពុជា របស់សេនាប្រមុខ លន់​ នល់​ ខ្មែរក្រហមបានកាន់កាប់ប្រទេសហើយបានដាក់ចេញនូវគោលនយោបាយពង្រឹងសន្តិសុខក្នុងប្រទេស កសិកម្ម សង្គមកិច្ច និងការអប់រំ។ ការអប់រំបណ្ដុះមនោគមវិជ្ជាបដិវត្តន៍ របស់បក្សកុម្មុយនិស្តកម្ពុជាហាក់ដូចជាខុសប្លែកពីបណ្ដាប្រទេសនៅក្នុងតំបន់កាលពីសម័យនោះ ដោយយើងសង្កេតឃើញថាចលនាបដិវត្តន៍ខ្មែរក្រហមបានបង្កើតសាលារៀននៅតាមសហករណ៍មួយចំនួន ដើម្បីផ្ដល់ឱកាសឲ្យកូនសហករណ៍បានសិក្សាគ្រប់គ្នាប៉ុន្តែពុំមានសាលារៀនផ្លូវការនោះទេ ដោយគ្រឹះស្ថានដែលធ្លាប់គេប្រើប្រាស់ក្នុងវិស័យអប់រំត្រូវបានគេកែប្រែទៅជាគុក ឃ្លាំងដាក់សម្ភារៈ មន្ទីរសន្តិសុខ និងជាកន្លែងសួរចម្លើយ។​ ដេីម្បីជ្រាបច្បាស់​ សូមអានអត្ថបទខាងក្រោម។ https://www.facebook.com/blackcrowkh/posts/143781527503477